Зәебезнең җирле шагыйрәсе Әнисә Шәфиеваның иҗат җимешен тәкъдим итәбез.

СОҢГА КАЛМА

Әниләр дә бер картая икән,

Ятак тарта башлый ешрак.

Авырлаша башлый йорт эшләре –

 Булса да вакыты бушрак.

Яшь чагында ару-талу белми

Бөтен эшне алган өстенә,

Бүген дә ул читенсенеп кенә

Барып ята карават читенә.

Бирешәсе килми әле аның,

Ничек кенә кыен булса да.

Еллар, еллар үзенекен итә –

Кырык эшең кырылып ятса да.

 Көчләр кими, күзләр сүнә бара,

Ә балалар читтә - сизмиләр,

 Хәл белергә кайту урынына,

Ял йортына алар йөриләр.

Дөнья куа алар, акча эшли,

Сирәк төшә искә әниләр.

 «Хәзер эш күп, бер кайтырмын әле,

Бушрак чак булыр, шәт», - диләр.

Көн артыннан көннәр үтә тора,

Ел артыннан еллар үтәләр.

Ә әниләр, тәрәзәдән карап,

 Газиз балаларын көтәләр.

 «Балам!»- диеп кичен күзен йома,

Төнлә күрә аны төшендә.

«Балам!» - диеп иртән күзен ача,

Көн буена тота исендә.

 Ите, мае бетеп киләдер бит,

Йомыркам да бик күп җыелды,

Балам кайтса бергә ашарбыз, дип,

Тәм-томнар да аерып куелды.

Ничек яши икән балам минем,

Күрмим оныкларның үскәнен...

Уйлый ана, көнен-төнен уйлый,

Көтә - кайчан да бер кайтып киткәнен.

Телефон да күптән дәшми инде,

Булмадымы икән бер-бер хәл?

Сагынудан йөрәк сыкрана

Күңел тула, була шундый мәл.

Дөнья куа алар, акча эшли,

 Сирәк төшә искә әниләр.

«Хәзер эш күп, бер кайтырмын әле,

Бушрак чак булыр, шәт», - диләр.

Көн артыннан көннәр үтә тора,

Ел артыннан еллар үтәләр.

Ә әниләр, тәрәзәдән карап,

Газиз балаларын көтәләр.

Үпкәләми ана, ул кичерә белә,

Ә син кичерерсеңме үзеңне?

Мәңгелеккә китеп барса анаң –

Аклый алырсыңмы йөзеңне?

И балалар, ешрак кайтыгыз сез,

Көттермәгез газиз ананы!

Тәрәзәгә такта кадаклангач

Бик соң булуы бар, бел аны!

Бүген, хәзер, көн дә хөрмәтләгез –

Соңыннан үкенерлек булмасын.

Дөнья малы бетмәс-төкәнмәс ул,

Ә әни бер - китсә кайтмас шул!